Po ośmiu latach powracamy do świata znanego z powieści Suzanne Collins w filmie “Igrzyska śmierci: Ballada ptaków i węży”. Tym razem cofamy się niemal do początków Igrzysk śmierci, aby poznać historię Coriolanusa Snowa, przyszłego prezydenta Panem. Czy ta podróż jest warta naszego czasu? Sprawdzamy.
Każda saga ma swój początek, a każdy bunt potrzebuje pierwszej iskry. “Ballada ptaków i węży” zabiera nas do dziesiątych Głodowych Igrzysk, gdzie osiemnastoletni Coriolanus Snow (Tom Blyth) stoi przed wyzwaniem. Zamiast zostać wyróżnionym za swoje osiągnięcia, musi teraz przekroczyć granice społecznego statusu i wcielić się w rolę mentora, prowadząc swoją podopieczną, Lucy Gray Baird (Rachel Zegler) z Dystryktu 12, przez Igrzyska śmierci. To poniżające zadanie stawia przed nim wyzwanie, które zdecyduje o jego przyszłości.
Powrót do Panem
Reżyser Francis Lawrence powraca do znanego świata, bazując na zasadzie przyciągania uwagi ludzi poprzez rozrywkę, by odwrócić ich uwagę od trudnej rzeczywistości. Obywatele pragną chleba i igrzysk, a formuła brutalnej zabawy wymyślonej przez doktora Volumnię Gaul traci popularność. Film przenosi się do nowej formuły, przypominając interaktywne reality show, gdzie widzowie mogą wpływać na przebieg wydarzeń, co nadaje nowy wymiar rozrywce.
Opowieść o mrocznych początkach
“Igrzyska śmierci: Ballada ptaków i węży” składa się z trzech aktów, wprowadzając nas w świat bohaterów, obserwując zmagania na arenie i prowadząc do zaskakującego finału z elementami miłosnej opowieści. Struktura filmu wierna jest powieści Collins, choć nierówność tempa pomiędzy drugim a trzecim aktem może być zauważalna. Niemniej jednak, mimo pewnych mankamentów, całość jest dobrze napisana, a postać młodego Coriolanusa Snowa jest przedstawiona z głębią i złożonością.
Wspaniale wypada para głównych aktorów, Tom Blyth i Rachel Zegler, którzy sprawiają, że chemia między ich postaciami jest wyczuwalna. Zegler jako Lucy Gray Baird to rebeliantka, dumna i waleczna, stanowiąca interesujące przeciwieństwo Katniss Everdeen. Peter Dinklage jako profesor Casca Highbottom dodaje znakomitych elementów do filmu, wnosząc charakterystyczną grę aktorską.
Viola Davis jako doktor Volumnia Gaul jest niekwestionowaną gwiazdą produkcji, przechodząc imponującą metamorfozę. Sceny kręcone w Polsce, w przerobionej Hali Stulecia we Wrocławiu, dodają filmowi autentycznościi dodają filmowi nasz polski akcent.
“Igrzyska śmierci: Ballada ptaków i węży” stanowi bardzo dobre dopełnienie serii, pogłębiając obraz świata i mieszkańców Panem. Film jest angażujący, oferuje ciekawe postaci i zaskakujące zwroty akcji. Mimo pewnych niedoskonałości, produkcja może zadowolić zarówno fanów, jak i nowych widzów, stając się interesującym prequelem do Igrzysk śmierci.
