Jak wyjść z domu rano bez pośpiechu i krzyków

Ranek.

Dzwoni budzik.

Nienawidzę tego dźwięku.

Jest 6:20 rano. Zwlekam się z łóżka niczym Zombi. Na automacie kieruję swe kroki w kierunku łazienki. Zimny prysznic zmywa ze mnie resztki snu. Powoli wracam do rzeczywistości.

Budzę Starszego.

Nie daje oznak życia.

Po raz kolejny mówię:”Wstawaj”.

Nie pomaga.

Głośno i dobitnie wołam:”Wstawaj!”

Otworzył oczy.

Kolejne Zombi sunie w kierunku łazienki by ożywcza woda pozwoliła się dobudzić. Niestety efekt jest tego nikły. Nastolatek to typ nocny a poranki najchętniej spędzałby w łóżku. Niestety szkoła czeka,nie ma lekko. Widzę jak siada na skraju łóżka z beznamiętnym wyrazem na twarzy. Patrzy na ścianę otępiałym wzrokiem.

Zegar tyka.

Mijają minuty.

Ja pędzę do kuchni szykować śniadanie. Starszemu kanapki i koktajl. Drugie śniadanie do szkoły. Kolejne dla PT i jeszcze lunch do pracy. I ciągle słyszę ten zegar za plecami.

Tik tak. Tik tak.

Pośpiesz się,pośpiesz się.

Panika.

Tak. Zaczyna mnie ogarniać strach,że nie zdążę. Działam na przyspieszonych obrotach. Ponownie strofuję Starszego by się pospieszył. Widzę jak leniwie zmierza w stronę kuchni na śniadanie.

Teraz moja kolej na szybkie ubranie się i zaczynamy budzić Młodszego.

Dziwnym jest fakt,że gdy jest weekend dziecko wstaje skor świt ale w tygodniu ani mu się śni wsółpracować z zabieganą matką. Znów ciśnienie mi się podnosi jak widzę jego niechęć do podniesienia powiek. Najpierw delikatnie a gdy to nie pomaga brutalnie wyrzucam z łóżka zaspanego malucha. I po raz kolejny rytynowe działania.

Łazienka i mycie,ubieranie. Kuchnia i proszenie niejadka by łaskawie cokolwiek raczył włożyć do swoich ust. Po takiej batalii czeka mnie jeszcze kolejna bitwa.

Starszy wychodzi z psem a ja walczę z Nianiem by ubrał buty,kutrkę,czapkę i szalik.

Uff .

Ubrany.

Dumna ze swojego dzieła nakładam buty gdy słyszę:”Mamo siku!”

Kurde! By nie powiedzieć dosadniej.

Teraz?

Znalazł sobie moment.

Ponowne rozbieranie i ubieranie. Ja już czuję pot na plecach. Starszy biegnie na autobus bo się spóźni. Ja wypadam w rozpiętej kurtce z domu popędzając Malucha.

Szybko bo się spóźnimy do przedszkola.

Włos rozwiany i obłęd w oczach.

Tak.

To Ja.

Jedyne słowo jakie opisuje ten poranek to chaos.

Marzę o tym by poranki były mniej stresujące,bez zbędnego pośpiechu i hałasu. Znalazłam chyba na to sposób.

Jak wyjść z domu rano bez pośpiechu i krzyków?

Opracowałam sobie plan,który zamierzam wprowadzić w życie. Oto jego punkty:

1.  Wieczorem naszykować wszystko na śniadanie.

Jestem nocnym markiem i wieczorem robię najwięcej rzeczy. Stwierdziłam,że zacznę szykować część śniadania już wieczorową porą. Na stole układam już talerze i kubki,by było mniej pracy rano. Jak mam rozpiskę co będziemy jeść w ciągu tygodnia jestem w stanie przyszykować coś z menu np.:pasta jajeczna lub z tuńczyka,guacamole albo inna pasta kanapkowa. Ciepła kawa też może być szybciej podana gdy wieczorem naszykuję już kubki i kawę na stole. Koktajle. Mam na nie świetny patent. Robie większą ilość i zamrażam w woreczkach, później tylko wystarczy wieczorem wyjąć jeden z nich i włożyc do lodówki by odtajał. Rano można się cieszyć pysznym smakiem koktajlu bananowo-malinowego.

2.  Robić plan dnia na cały tydzień.

Zdecydowanie ułatwia to życie. Nie muszę się martwić czy coś mi umnknie jak zrobienie kostiumu na karnawał dla Malucha,dać Starszemu kasę na bilet miesięczny lub obiady i wiele innych spraw. Ostatnio odkryłam świtną aplikację na smartfony a nazywa się Cozi. Jest to kalendarz,posiada też listę zakupów,rzeczy do zrobienia. Wszyscy członkowie rodziny są w niej ujęci nawet pies. Mając ten kalendarz przed snem sprawdzam co każdy ma do zrobienia. Mogę spać spokojnie, bo wiem że rano nie okaże się iż któryś miał coś przynieść do szkoły/przedszkola a ja poprostu o tym zapomniałam. Polecam zerknąć appka działa na wszystkich systemach :Android,IOS.

3.  Wdrożyć w życie mój “Eksperyment 5:30 rano”

O tym opowiem Wam inny razem. Wyjaśnię tylko,że zamierzam wstawać o 5:30. Dowiedziono bowiem,iż ta godzina jest optymalna dla naszego organizmu by wstać wyspanym. Dodatkowo zyskam godzinę tylko dla siebie 😉

4.  Szykować ubrania i buty na następny dzień wieczorem.

Tego nie trzeba wyjaśniać. Często biegam po domu kompletując buty lub rękawiczki Malucha. Fakt na rękawiczki już znalazłam sposób jest nim ToGo firmy Lullalove. Przypinki do rękawiczek by się nie gubiły. Polecam bardzo to rozwiązanie. Czyszczenie i impregnacja butów to tez wieczorny rytuał moich panów. Szykowanie torby do szkoły/pracy również zaoszczędzi nam stresu o poranku i niepotrzebnej bieganiny.

Te czynności i mój noworoczny plan powinny zadziałać by nasze poranki były spokojniejsze. Koniec z bieganiną i popędzaniem wszystkich. Należy mi się chwila spokoju rano.

Trzymajcie za mnie kciuki abym wytrwała w tym postanowieniu. A może Wy macie jakieś patenty na poranki bez rozgardiaszu? Podzielcie się nimi ze mną chętnie skorzystam.