Czym różni się Twój szef od trzylatka?

Jaka jest różnica pomiędzy Twoim szefem a trzylatkiem? Czy mają jakieś cechy wspólne? Skąd w ogóle takie porównanie? Zacznijmy od początku. Każdy z nas miał kiedyś przyjemność pracować dla szefa. Osoby odpowiedzialnej za zarządzanie zasobami ludzkimi. Szef stał na szczycie łańcucha a Ty byłeś tylko kolejnym trybikiem w wielkiej maszynie. Przypomnij sobie te gniewne oczy, zaciśnięte szczęki i wyraz twarzy, który wołał z daleka:” Nie podchodź bo gryzę!” Tak, to Twój szef – często zwany dupkiem albo i gorzej. Wielokrotnie miałaś/łeś dość jego wrzasków, brak docenienia i zostawania po godzinach. Czasem odważni sami zakładają firmę i stają się szefami. Tak, takim to dobrze. Czy jednak na pewno? Jeśli mają dziecko albo nawet kilkoro to sytuacja się zmienia diametralnie. Niestety moi drodzy, trzylatek obejmuje w domu władzę. Zaczyna się niewinnie. Spojrzenie spod oka, następnie wrzaski i tupanie. Coś Ci to przypomina? W ten oto sposób trzylatek zmienia się w Twojego szefa!

Zastanawiałam się sporo czasu czy poruszać taki temat ale z własnego doświadczenia wiem, że warto zastanowić się nad nim. Może moje stwierdzenie jest śmiałe jednak po głębszym zastanowieniu przyznacie mi rację. By ciągnąć dalej mój wywód najpierw moja hipoteza:

Twój szef i trzylatek mają wiele cech wspólnych a najważniejsza to chęć rządzenia.

Na potwierdzenie tej koncepcji podam Wam 5 faktów, które zapewne znacie z własnego doświadczenia. Ci, którzy jeszcze ich nie doświadczyli mogą je potraktować jako ostrzeżenie na przyszłość.

FAKT 1: Praca za minimalne wynagrodzenie lub darmowa.

Szef: Harujesz godzinami za minimalną pensję. Opieka zdrowotna jaka jest w naszym kraju wiemy a na ubezpieczenie oraz leczenie prywatne nie masz co liczyć. Szef wysysa z Ciebie ostatnie resztki energii. Zaciskasz jednak zęby i codziennie zasuwasz do roboty bo to lepsze niż zasiłek. Jakoś musisz żyć, rachunki same się nie zapłacą.

Trzylatek: Harujesz 24 godziny na dobę, świątek, piątek za darmo. Ubezpieczenie lub emerytura- wolne żarty! Nosisz na rękach małego szefa i jesteś na każde zawołanie! Jedyna zapłata na jaką możesz liczyć to cudowny uśmiech i najwspanialsze zdanie:” Kocham Cię Mamo/Tato.”

FAKT 2: Ciągła dyspozycyjność

Szef: Przerwa? Chyba sobie żarty stroisz. Zasuwaj, aż Ci pot po plecach się będzie lał. Na Twoje miejsce są inni chętni. Urlop? Też sobie wymyślili urlopy, pracować się obibokom nie chce! Jeden z drugim myślą, że na plaży mogą się byczyć a robota stoi, telefon … Natychmiast wracaj do pracy! To za długi urlop dwa tygodnie w lato. Przerwa na obiad?! To jakiś żart?!

Trzylatek: Mamo/Tato chcę pić, jeść itd. Rodzicu o jakiej przerwie Ty myślisz, musisz być w ciągłej dyspozycji i czujny. Dziecko w tym wieku ma wiele ciekawych pomysłów począwszy od wspinaczki po meblach kończąc na zamknięciu się w lodówce. Urlop? Chyba śnisz! Owszem pojedziesz gdzieś nad morze z rodziną ale szybko stwierdzisz, że oczy musisz mieć dookoła głowy. Plecy Ci  przypomną o bólu a trzylatek właśnie stwierdzi, że nóżki bolą i chce na “barana”. Obiad? Fanaberia jakaś, matka z ojcem mogą jeść zimny! Prawo dziecka by marudzić podczas posiłku jest święte!

FAKT 3: Zawstydza Cię publicznie

Szef: Często, gęsto dostajesz opieprz przy wszystkich, bo wykonałaś swoją pracę niezgodnie z myślą szefa. Nie przebierając w słowach powie Ci jak słabym pracownikiem jesteś. Czasem masz wrażenie, że go nie rozumiesz.

Trzylatek: Często masz wrażenie, że go nie rozumiesz. Potrafi powiedzieć w towarzystwie krępujące fakty z Waszego życia typu: ” A Mama z Tatą w nocy uprawiali zapasy” lub podobne kwiatki.

FAKT 4: Zapomnij o jakichkolwiek planach

Szef: Masz rocznicę i musisz być na czas? Zapomnij! Praca to Twój obowiązek. Lekarz, na którego wizytę czekasz już siedem miesięcy? A co mnie to obchodzi?! Pracuj, bo inaczej czeka Cię bruk!

Trzylatek: Planujesz upojną noc z mężem? Zapomnij! Dzieci mają radar. Możesz być pewna, że tej nocy będzie migrować, lunatykować lub dostanie gorączki. Podobnie z wszelkimi wyjazdami, bądź przygotowana, że właśnie wtedy się rozchoruje albo co nam się często przytrafia złamie rękę, nogę.

FAKT 5: Wydajność przede wszystkim

Szef: Wydajność to słowo klucz. Masz zasuwać w pracy jakbyś miała motorek w d..pie. Szybko i efektywnie, jak nie to Cię zwolnię!!! Robisz wiele rzeczy na raz, odbierasz telefony, ślesz maile, płaszczysz się przed szefem. On obserwuje i z chmurną miną powtarza słowo klucz: wydajność.

Trzylatek: Dziecko w tym wieku nie ma pojęcia co to wydajność ale wyciśnie z Ciebie każdą energię. Biegasz bo chce jeść, pić, bawić się. Musisz mu zorganizować czas by nie wpadł na głupi pomysł. Ugotować obiadek, zabrać na spacerek, poczytać, wykąpać i całe mnóstwo innych rzeczy. Wieczorem gdy już mały rozbójnik pójdzie spać padasz na pysk i marzysz tylko o poduszce i śnie. Ale … zapomnij bo w nocy też musisz czuwać.

Po przeczytaniu tych faktów chyba sami uznacie jak duże podobieństwo jest między trzylatkiem a szefem. Jedyna różnica to miłość. Tak ona daje nam siłę by przetrwać wszystkie bunty naszego dziecka. Jego uśmiech wynagradza wiele nieprzespanych nocy a słowo KOCHAM CIĘ dodaje skrzydeł. Mimo, iż wielokrotnie masz już dość nadal każdego ranka wstajesz i patrzysz jak Twój skarb rośnie, ufnie wtula się w Ciebie i poznaje świat.

 Szef to szef. Zapewne go nie lubisz i często marzysz by wbić mu szpilę jak w laleczkę VooDoo, by skręcał się z bólu albo był Ci posłuszny niczym Zombi. Tego nie zmienisz, chyba że sam staniesz się szefem.

Trzylatek kiedyś stanie się starszy i zapomnisz szybko o jego buncie. Ba, jak dał Ci tysiąc całusów to już zapomniałaś do kolejnego wybuchu złości. Jako rodzic na pewno to przetrzymasz i z małego szefa zrobisz jednostkę, która potrafi żyć w społeczeństwie. Wierzę w Twoje umiejętności rodzicielskie. A co do szefa? Ta laleczka VooDoo to może jest jakiś pomysł ale czasem warto poszukać lepszej pracy. Zmiany zazwyczaj są dobre.

 

Reasumując: najistotniejsza różnica pomiędzy szefem a trzylatkiem to miłość. Dziecko kochamy bezwarunkowo, szefa tolerujemy. Jednemu i drugiemu wybaczamy zachowania naganne, kierujemy się jednak innymi pobudkami. W przypadku dzieci to uczucie jakim darzymy potomstwo. Szefowi nie wygarniemy ponieważ praca pozwala nam płacić rachunki.

Zapraszam do dyskusji a jeśli podoba Ci się tekst daj like i udostępnij dalej.